ความพยายามในการเดาจุดต่ำสุด

หัวข้อนี้ไม่แน่ใจว่าเคยพูดไปแล้วหรือยัง  แต่เร็วๆนี้ที่มีตลาดตกต่อกันหลายวันผมเริ่มคนถามคำถามประมาณว่า “ตลาดจะตกต่อมั้ย”, “ตอนนี้ตกสุดหรือยัง” บ่อยขึ้นเยอะ  แม้กระทั่งนักเรียนผมก็เป็น  ดังนั้นผมเลยรู้สึกว่าควรจะพูดเรื่องนี้อีกทีเพราะมันสำคัญครับ

ก่อนอื่นเราต้องเข้าใจว่าตลาดหุ้นในระยะสั้นนี่มันขึ้นกับอารมณ์เยอะมากและมันพลิกไปมาได้เร็วมาก  ถ้าเราสังเกตลองย้อนไปดูเราก็จะเห็นว่าบางทีตลาดก็ตก -1% กว่าและในวันต่อมาก็อาจจะกลับตัวทันทีเป็นบวก +1% กว่าก็เป็นอะไรที่เกิดขึ้นได้  ไม่มีใครเดาได้จริงๆหรอกว่าพรุ่งนี้ตลาดจะเป็นยังไง

ทีนี้แน่นอนว่าเราทุกคนก็จะมีความเห็นต่อตลาดหุ้นของตัวเองแหละ  บางคนก็ว่าตลาดน่าจะตกต่อนะ  บางคนก็บอกน่าจะขึ้นนะ  ซึ่งตรงนั้นก็ไม่มีปัญหาอะไร  เราแค่ต้องรู้ว่ามันเป็นแค่ความเห็นเรานะและมันไม่ได้จำเป็นต้องถูก  แต่ปัญหามันจะเริ่มเกิดถ้าเราเผลอไปคิดว่าความเห็นของเรามันจะแม่น  แล้วเริ่มใช้กลยุทธ์ในการลงทุนที่ต้องพึ่งพาความแม่นยำในการเดานั่น  อย่างเช่นเราจะซื้อตอนหุ้นตกต่ำที่สุดอะไรแบบนั้นเป็นต้น  พอกลยุทธ์ในการลงทุนมันไปอิงกับสิ่งที่อาศัยโชคปุ๊บก็แปลว่าผลลัพธ์ในการลงทุนเราก็กลายเป็นอาศัยโชคไปด้วย  และตรงนี้มันก็จะเริ่มอนาถละ

ถึงเวลาเหตุการณ์จริง  สิ่งที่มันจะเกิดขึ้นคือประมาณนี้  สมมติหุ้นตกมา 10% ละจาก 100 เหลือ 90  คำถามคือแล้วควรจะซื้อหรือยัง  ถ้ากลยุทธ์เรามีเกณฑ์ตายตัวเช่นดูว่าราคาต่ำกว่ามูลค่าพอสมควรแล้วถึงซื้อมันก็ไม่ต้องเดาถูกมะ  ก็แค่ดูว่าราคา 90 นี่ต่ำกว่ามูลค่าพอสมควรยัง  ถ้าสมมติเราคิดว่ามูลค่าที่แท้จริงบริษัทนี้อยู่ 100 บาทนะแล้วเรากะซื้อต่ำกว่ามูลค่าที่เหมาะสมซัก 15% ซึ่งคือที่ 85 บาทหรือต่ำกว่่า  เราก็ตัดสินใจได้ทันทีว่ายังไม่ซื้อ  แต่สมมติกลยุทธ์เราไม่มีเกณฑ์ตายตัวต้องอาศัยการเดาซื้อที่จุดต่ำสุด  งั้น 90 บาทนี่ต่ำสุดยังอ่ะ  ก็ไม่รู้และก็จะคอยสงสัยอยู่ว่ามันจะตกไปอีกหรือเปล่า  แล้วสมมติวันต่อมามันตกไปอีกเหลือ 87 บาทล่ะ  อันนี้คือควรซื้อหรือยัง  ก็ไม่รู้อีกมันก็อาจจะตกไปอีกพรุ่งนี้ก็ได้ถูกมะ  แล้วถ้าพรุ่งนี้เหลือ 85 บาทล่ะ  ก็จะมีคำถามเดิมอีกอยู่ดี  ไม่จบไม่สิ้น

สุดท้ายสิ่งที่ผมแนะนำโดยเฉพาะอย่างยิ่งกับนักเรียนเราก็คือ  เราจะมีความเห็นว่าตลาดหุ้นจะขึ้นหรือจะลงก็ตามสบายไม่มีปัญหา  แต่การตัดสินใจในการซื้อยังไงก็ต้องมีระบบชัดเจน  จะใช้วิธีประมาณการผลตอบแทนแบบที่เรียนไปก็ได้  หรือจะใช้วิธีประเมินมูลค่าหุ้นแบบ DCF อะไรก็ได้  หรือจะดู P/E, Dividend yield ก็ได้แล้วแต่  ที่สำคัญขอให้มันมีเกณฑ์ในการตัดสินใจให้ชัดเจนว่าจะซื้อเมื่อไหร่  ไม่เอาแบบใช้ความรู้สึกโอเคมะ  ใช้ความรู้สึกมันมั่วครับ

ฟังแล้วเป็นยังไงบ้าง Comment ได้เลยนะครับ

หากชอบเนื้อหา อย่าลืมกด Like & Share และ Follow เราในช่องทางต่างๆ ได้ตามนี้ 🙂

ติดตามพวกเราได้บน Facebook https://www.facebook.com/smartstockinvestment/

หรือทาง YouTube https://www.youtube.com/channel/UCXXwuZIQdWiS1OIzy0uP1fg

ตอนนี้เรามีคอร์ส Workshop ออนไลน์แล้วด้วยนะ
https://www.adisonc.com/

หรือ ทดลองเรียนฟรี

จะประมาณการเติบโตของบริษัทยังไงดี ?

อันนี้เป็นคำถามต่อเนื่องจากหัวข้อเรื่องการประเมินมูลค่าหุ้น Discounted cash flow  มีคนถามว่าเราจะประมาณการเติบโตของบริษัทไปในอนาคตยังไงดี

เหมือนอย่างที่บอกในวีดิโออันก่อนๆว่าสมมติฐานเรื่อง growth กับ discount rate ที่ใช้มีผลต่อมูลค่าหุ้นที่ได้ออกมาเยอะมาก  และมันก็เป็นอะไรที่แล้วแต่คนทำมาก  คือมันก็มีทฤษฎีมีสูตรว่าควรจะเป็นเท่าไหร่ดีนู่นนี่นะ  แต่สุดท้ายไม่มีใครรู้จริงๆหรอก  เพราะ growth มันเป็นเรื่องของสิ่งที่จะเกิดขึ้นในอนาคตและมันไม่มีใครรู้อนาคตไงนึกออกมะ  ส่วน discount rate ตามคอนเซปต์ควรจะเป็นตัวเลขที่สอดคล้องกับความเสี่ยงของหุ้นนั้น  ซึ่งเอาเข้าจริงก็ไม่รู้จะวัดยังไงว่าหุ้นนั้นเสี่ยงมากหรือน้อยอีก  ดังนั้นย้ำอีกทีว่า growth กับ discount rate นี่มันเป็นอะไรที่ไม่ค่อยตายตัว  ทำได้แค่กะๆเท่านั้น  ไม่มีคำว่าแม่นยำ

ทีนี้เข้าเรื่อง  โดยปกติวิธีที่เค้าทำกันก็จะมีประมาณนี้

1. ใช้ตัวเลขของนักวิเคราะห์

ซึ่งอาจจะเป็นของเจ้าใดเจ้าหนึ่งหรือจะเป็นการเฉลี่ยของหลายเจ้าก็แล้วแต่  ข้อดีคือเราคาดหวังว่านักวิเคราะห์จะศึกษาและติดตามบริษัทที่เค้าเขียนบทวิเคราะห์ดังนั้นอาจจะทำการคาดการณ์ได้ดีกว่าเรา  ข้อเสียคือบางทีเราไม่รู้ที่มาของสมมติฐานอะไรของเค้าเลย

2. ใช้ historical growth rate ของกำไรตรงๆ

จะใช้เฉลี่ยย้อนหลัง 5 ปีหรือ 10 ปีอะไรก็แล้วแต่  โดยปกติจะใช้ช่วงเวลาที่มองว่าใกล้เคียงปัจจุบัน  จะมีประโยชน์ในกรณีที่เราคิดว่าสถานการณ์ไม่ได้เปลี่ยนแปลงมาก  เหตุใดที่ทำให้บริษัทโตในช่วงที่ผ่านมาจะยังดำเนินต่อไป

3. ใช้ sustainable growth rate

ROE*(1-dividend payout ratio)

อันนี้จริงๆก็อาศัยอดีตในการเดา growth เหมือนกัน  สมมติฐานก็คือบริษัทเติบโตจากการที่ทำกำไรนะแล้วก็กำไรส่วนที่สะสมไว้ไม่ได้จ่ายเป็นปันผลออกมาไปลงทุนต่อนะ

4. ใช้การเดาอนาคตอุตสาหกรรม, ส่วนแบ่งการตลาดและปัจจัยเชิงคุณภาพอื่นๆของบริษัท
5. อื่นๆ  คนก็มีไอเดียอะไรไม่รู้อีกเยอะแยะแหละ

ส่วนตัวแล้วสิ่งที่ผมทำคือศึกษาตัวบริษัทก่อน  แล้วก็สรุปออกมาว่าเท่าที่เห็นนี่บริษัทน่าจะทำได้ดีใกล้เคียงเดิมมั้ย  น่าจะโตเร็วขึ้นมั้ย  หรือน่าจะโตช้า  หลังจากนั้นก็ใช้ expectation อันนี้ไปปรับกับการเติบโตในอดีตอีกที  ซึ่งปกติก็ใช้ historical growth rate หรือ sustainable growth rate เป็นตัวตั้ง  เช่นสมมติเฉลี่ยที่ผ่านมาบริษัทโตปีละ 8%  ด้วยการศึกษาสถานการณ์ตอนนี้ผมว่ามันน่าจะโตช้าลงนะ  growth rate ที่ใช้ประมาณไปในอนาคตก็อาจจะเหลือ 6-7% ต่อปีแทนอะไรงี้  ซึ่งก็แน่นอนว่าเป็นการกะคร่าวๆเท่านั้น  ไม่มีคำว่าแม่นยำอยู่แล้ว  แต่คนที่จะเดาได้ใกล้เคียงกว่าก็คือคนที่เข้าใจธุรกิจและความเป็นไปของบริษัทน่ะครับ  ถึงได้พยายามย้ำว่าอย่ามัวแต่งมสูตรอะไรไร้สาระแล้วเอาเวลาไปทำความเข้าใจตัวบริษัทดีกว่า

สรุปคือไอเดียวิธีการมันก็มีประมาณนี้แหละ  คุณอยากใช้วิธีไหนก็ได้แล้วแต่เลย  เอาที่รู้สึกว่ามันสมเหตุสมผลสำหรับคุณก็คือใช้ได้  แค่อย่าเผลอไปคิดว่ามันจะแม่นหรือเผลอไปเสียเวลาเยอะแยะกับความพยายามเรียนสูตรนู่นนี่นั่นเท่านั้นเองครับ

ฟังแล้วเป็นยังไงบ้าง Comment ได้เลยนะครับ

หากชอบเนื้อหา อย่าลืมกด Like & Share และ Follow เราในช่องทางต่างๆ ได้ตามนี้ 🙂

ติดตามพวกเราได้บน Facebook https://www.facebook.com/smartstockinvestment/

หรือทาง YouTube https://www.youtube.com/channel/UCXXwuZIQdWiS1OIzy0uP1fg

ตอนนี้เรามีคอร์ส Workshop ออนไลน์แล้วด้วยนะ
https://www.adisonc.com/

หรือ ทดลองเรียนฟรี